Kim inanar ki, sən Cənubi Koreyaya köçmək üçün dillərini öyrənirsən. Lakin həmin ölkənin vətəndaşı səni elə öz ölkəndə tapır. Üstəlik, ikiniz də bir-birinizin dilini bilmirsiniz. Amma necə olursa, çox gözəl anlaşırsınız. Bəlkə də qəlblər ta əzəldən bir-birinin parçası olduğunu hiss edib. Ona görə də hər ikisi bir-birini tapmaq üçün addım atıbmış. Bu hekayənin qəhrəmanları azərbaycanlı Zeynəb Camalova və koreyalı Eo İnkyudur.
Zeynəbin dediyinə görə, cütlüyün tanışlığına müəllimləri vəsilə olub: “Mən Koreya dilini öyrənmək üçün kursa gedirdim. O zaman İnkyu da Bakıya yeni gəlmişdi və Azərbaycan dilini öyrənmək istəyirdi. Atası Azərbaycanda çalışırdı. Yoldaşım da həmin dövrdə Azərbaycana turizm üzrə oxumaq üçün gəlmişdi. Müəlliməm bildirdi ki, Azərbaycana Koreya vətəndaşı gəlib. Ona şəhəri tanıtmaq və Azərbaycan dili ilə bağlı praktik kömək etmək lazımdır. Şəklini göstərdikdə əvvəlcə etiraz etdim, dedim vaxtım yoxdur. Müəllimimin təkidi ilə razılaşdım, görüşdük. İnkyunun məndən elə ilk görüşümüzdə xoşu gəlib. İlk görüşdən bəyənməsəm də, sonradan mənə qarşı olan diqqəti, nəvazişi ona qarşı sevgimin yaranmasına səbəb oldu”.
İnkyu da deyir ki, ilk görüş çox maraqlı olub: “Bir saatdan çox onu gözləmişdim. Hətta narahat oldum ki, görəsən gələcəkmi? Gələndə gördüm çox sakit, mehriban qızdır. Tərcümə proqramı ilə fikirlərini izah edirdi. Amma bizim qəlblərimiz danışırdı. Birlikdə oyunlar oynadıq”.
“Yaxşı ki, ona şans vermişəm”
Davamlı ünsiyyət onları bir-birinə yaxınlaşdırıb: “İnkyu ilk görüşümüzdən sonra hər gün görüşmək təklif edirdi. Mənim özümə də onunla görüşmək maraqlı idi. Onu rəfiqələrimlə tanış etmişdim. Həm İnkyu dilimizi öyrənirdi, həm də Koreya dilini öyrənmək istəyənlər üçün maraqlı təcrübə olurdu. O, məndən xoşu gəldiyini hər zaman həm sözlə, həm də hərəkətləri ilə bildirirdi. Amma mən İnkyunu sevdiyimi hiss etmirdim, bəlkə də özümə etiraf etmirdim. Bir dəfə restoranda oturmuşduq. O dövrdə İnkyuya qızlar yazırdı. Mənim yanımda olanda mesaj gəldi və qeyri-ixtiyari telefona boylandım. Qızın yazdığını gördükdə özümdən asılı olmadan get, qızlarla danış dedim və masadan qalxdım. Onu qısqandığımı soruşduqda hirsli halda yox dedim. Yalan danışdığımı hiss etdiyi üçün mənə münasibət qurmağımızı təklif etdi. Yaxşı ki, o zaman ona şans vermişəm”.
“Mən sakitəm, o isə əsəbi”
İnkyunun sözlərinə görə, onların münasibəti “biri od olanda, digəri su olar” prinsipinə əsaslanır: “Zeynəb çox dürüst qızdır, amma bir az əsəbidir. Məsələn, mən sakitəm, o isə mənə oxşamır. Onunla zarafat edib qəsdən hirsləndirməyi çox sevirəm. Onunla yeni yerlərə getmək xoşuma gəlir”.
Zeynəb də yoldaşı ilə razıdır. Onun fikrincə, münasibətlərini ayaqda saxlayan da məhz budur: “Mübahisələri əsasən mən yaradıram. Çox zaman qısqanclıq zəminində olur. İlk addımı isə həmişə İnkyu atır. Çalışırıq danışaraq həll edək. Böyük mübahisə olduqda İnkyu gözləyir ki, mən sakitləşim. Sonra oturub müzakirə edirik. Düşünürəm ki, münasibətdə özünü real kimliyinlə göstərməlisən. Bir də qısqanclıq və qadağalar münasibəti bitirir”.
Ondan öncə və sonra
Zeynəb deyir ki, İnkyudan öncə tamamilə fərqli düşündüyü məsələlər indi ona qəribə gəlmir: “Mənim ən çox xoşuma gələn çoxlu hədiyyələr alması, sürprizlər etməsidir. Oyun salonlarında birlikdə keçirdiyimiz vaxtlar mənim üçün ən gözəlidir. Koreyada böyüklərin də əylənməsi üçün uşaq əyləncə salonları mövcuddur. İnkyu ilə gedəndə iki balaca uşaq kimi doyunca əylənirik. Mən oyun oynamağı çox sevirəm. İnkyunun yanında uşaqlığımı yaşayıram. Həmişə mənə deyir ki, sən uşaq kimi sevinəndə xoşbəxt oluram.
Mənim evlənmək fikrim yox idi. Çünki karyera qurmağı düşünürdüm. Zənn edirdim ki, münasibət bu yolda mənə mane olar. Lakin İnkyu fikirlərimi dəyişdi. Çünki hər mövzuda mənə dəstək olurdu. Həmişə arxamda olduğunu hiss etdirirdi. Əvvəllər kimsə xarici oğlanla münasibət quranda o qədər də müsbət baxmırdım. İnkyu mənim bütün fikirlərimi dəyişdi. Onu yoldaşım olaraq görməyimin səbəblərindən biri də insanlarla münasibətidir. Uşaqla uşaq, böyüklə böyük kimi davranırdı. Fikrimdə dəqiqləşdirdikdən sonra İnkyuya dedim ki, münasibətimiz ciddiləşəcəksə, ailələrimizə bildirək. Atasına dedi, mən də öz ailəmə dedim və nişanlandıq”.
“Dil, mədəniyyət çox fərqlidir, yol uzaqdır”
İnkyunun dediyinə görə, evlənmək istədiyini bildirdikdə, valideynləri bir az qərarsız qalıb. Lakin o, qərarından dönməyib: “Mənim üçün evlilik qərarı vermək çox çətin idi. Birinci çox tərəddüd edirdim. Sonra düşündüm ki, mən evlənməsəm, başqası onun yoldaşı olacaq, Zeynəbi əldən buraxa bilmərəm. Valideynlərim də bir az çəkinirdi. Çünki xaricə getdim və çox az müddətdə evlənmək qərarı verdim. Düşünürdülər ki, dil, mədəniyyət çox fərqlidir, görəsən, necə olacaq. Dedilər ki, bir az da fikirləş, tələsmə. Amma mən artıq qarşıma bu məqsədi qoymuşdum”.
Zeynəbin də valideynləri eyni narahatlığı yaşayıb. Amma qudalar tanış olduqdan sonra bütün problemlər aradan qalxıb: “Biz evlilik qərarı verməmişdən ailəm İnkyunu tanıyırdı. Anamın doğum günündə rəfiqələrim sürpriz etmişdilər və İnkyu da onlarla birlikdə ilk dəfə evimizə gəlmişdi. İnkyunun sənədində problem yarandıqda atamla birlikdə Gürcüstana getmişdilər, orada münasibətləri möhkəmlənmişdi. Atam sonralar hər yerdə deyirdi ki, mən bu qədər mədəni oğlan görməmişəm. Onlara evlənmək istədiyimi bildirdikdə etiraz etmədilər. Sadəcə, Koreyanın çox uzaq olması və fərqliliklər valideynlərimi də qorxudurdu. İnkyunun atası ilə görüşdükdən sonra fikirləri tamamilə dəyişdi”.
Koreyalı kürəkənin adətlərimizlə imtahanı
